Menu główne:
Не бродить
Сергей Есенин
Не бродить, не мять в кустах багряных
Лебеды и не искать следа.
Со снопом волос твоих овсяных
Отоснилась ты мне навсегда.
С алым соком ягоды на коже,
Нежная, красивая, была
На закат ты розовый похожа
И, как снег, лучиста и светла.
Зерна глаз твоих осыпались, завяли,
Имя тонкое растаяло, как звук,
Но остался в складках смятой шали
Запах меда от невинных рук.
В тихий час, когда заря на крыше,
Как котенок, моет лапкой рот,
Говор кроткий о тебе я слышу
Водяных поющих с ветром сот.
Пусть порой мне шепчет синий вечер,
Что была ты песня и мечта,
Всё ж, кто выдумал твой гибкий стан и плечи -
К светлой тайне приложил уста.
Не бродить, не мять в кустах багряных
Лебеды и не искать следа.
Со снопом волос твоих овсяных
Отоснилась ты мне навсегда.
Dość spacerów
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Dość spacerów w gajach purpurowych
I szukania zapomnianych scen.
Twoich włosów snop owsiano-
Przestał trwożyć mój prześniony sen.
Jagodowym sokiem okropiona,
Byłaś czuła, piękna, pełna łask,
Do różowych zórz upodobniona,
Jaśniejąca, jak wiosenny brzask.
Oczy jak jagody, zwiędły, pociemniały,
Imię rozpłynęło, jak milknący gong,
W zmiętym szalu jednak pozostały
Miodne wonie twych niewinnych rąk.
W cichy czas, gdy zorza nad dachami,
Myje pyszczek łapką, niczym kot,
Plastry miodu płyną melodiami,
Mokry wiatr tonację chwyta w lot.
Nieraz szepcze granatowy wieczór,
Że ty byłaś pieśnią z dawnych lat,
Jednak ten, co twój wymarzył gibki profil -
Odbił na nim ust tajemny ślad.
Dość spacerów w gajach purpurowych
I szukania zapomnianych scen.
Twoich włosów snop owsiano-
Przestał trwożyć mój prześniony sen.