Menu główne:
Две розы
Николай Гумилёв
Перед воротами Эдема
Две розы пышно расцвели,
Но роза — страстности эмблема,
А страстность — детище земли.
Одна так нежно розовеет,
Как дева, милым смущена.
Другая, пурпурная, рдеет,
Огнем любви обожжена.
И обе на Пороге Знанья...
Ужель всевышний так судил
И тайну страстного сгоранья
К небесным тайнам приобщил?!
Dwie róże
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Przed wejściem w rajskie posiadłości
Dwie róże ozdobiły dwór,
Lecz róża – symbol namiętności,
Namiętność zaś – to ziemski twór.
Jedna tak czule różowieje,
Jak panna, gdy pięknością zwą,
Druga, szkarłatna, pąsowieje,
Ogień miłości trawi ją.
Obie na Progu Świadomości…
Czyżby Najwyższy, dzierżąc ster,
Sekret płomiennej namiętności
Wprowadził do niebiańskich sfer?!