Menu główne:
Польша -
Над Польшей облако кровавое повисло,
И капли красные сжигают города.
Но светит в зареве былых веков звезда.
Под розовой волной, вздымаясь, плачет Висла.
В кольце времен с одним оттенком смысла
К весам войны подходят все года.
И победителю за стяг его труда
Сам враг кладет цветы на чашки коромысла.
О Польша, светлый сон в сырой тюрьме Костюшки,
Невольница в осколках ореола,
Я вижу: твой Мицкевич заряжает пушки.
Ты мощною рукой сеть плена распорола.
Пускай горят родных краев опушки,
Но слышен звон побед к молебствию костела.
Polska
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Nad Polską horda okrwawionych chmur zawisła
I krople karminowe palą miasta.
Lecz w blasku byłych wieków świeci gwiazda.
Różową falą wznosi się i płacze Wisła.
Odmienność lat w historii dziejów jest nieważna
Na szali wojny wszystkie są tożsame.
I dla zwycięzcy, za triumfalną bramę
Sam wróg układa kwiaty na miseczkach jarzma.
O Polsko! Światły sen Kościuszko w celi snuje,
Zgnębiona, w strzępach twoja aureola,
Ja widzę: Twój Mickiewicz szereg dział ładuje.
Twój niepokorny lud o wolność głośno woła.
Choć wokół kocioł wojny się gotuje,
Lecz słychać dzwon zwycięstwa w modlitwach kościoła.