Menu główne:
Меж стен отсыревших
Константин Бальмонт
Меж стен отсыревших, покрытых грибками,
В бездонном колодце, на дне, глубоко,
Мы ждем, притаившись, и дышим легко,
И звезды в Лазури сияют над нами,-
Лучистые звезды, горящие днем
Для тех, кто умеет во тьму опускаться,
Чтоб в царстве беззвучья полнее отдаться
Мечтам, озаренным небесным огнем.
Вдали от людского нестройного гула,
Не видя, как скользкая плесень растет,
Мечтой мы бежим все вперед и вперед.-
Вселенная сном безмятежным уснула.
И чище, чем свет суетливого дня,
Воздушней, чем звуки земных песнопений,
Средь звезд пролетает блуждающий Гений,
На лютне незримой чуть слышно звеня.
И в Небе как будто расторглась завеса,
Дрожит от восторженных мук небосклон,
Трепещут Плеяды, блестит Орион,
И брезжит далекий огонь Геркулеса.
Сплетаются звезды -
Для тех, кто умеет во тьму опускаться,
Для тех, кто умеет во тьме отдаваться
Мечтам, озаренным небесным огнем.
Wśród ścian obmurszałych
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Wśród ścian obmurszałych, pokrytych grzybkami,
W bezdennej przepaści, głęboko, na dnie,
Czekamy ukryci, i nie jest nam źle.
I gwiazdy w Lazurze migoczą nad nami,-
Promienne gwiazd roje rozjarzą się dniem
Dla takich, co w mrokach potrafią ukrywać,
By tam, w sercu ciszy, najpełniej przeżywać
Mrzonki, okryte niebiańskim płomieniem.
Gdy ludzka bezmyślność w martwocie utknęła,
Nie widząc, jak rośnie na wskroś śliska pleśń,
Marzeniem pragniemy do niebios się wznieść -
Wszechświata dal snem idyllicznym usnęła.
I czystsza, niż świt budzącego się dnia,
Wznioślejsza, niż myśl wysławiana psalmami,
Błądząca Genialność mknie między gwiazdami,
Na lutni widmowej cichutką pieśń gra.
I w niebie, jak gdyby rozdarła zasłona,
Od mąk wniebowziętych nieboskłon aż drży,
Mrugają Plejady, Herkules się skrzy
I błyszczy miecz ostry i tarcza Oriona.
Splatają się gwiazdy -
Dla takich, co w mrokach potrafią ukrywać,
Dla takich, co w mrokach potrafią przeżywać
Mrzonki, okryte niebiańskim płomieniem.