Zaśnięcie - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Zaśnięcie

Aleksandr Błok

Успение
Александр Блок

Ее спеленутое тело
Сложили в молодом лесу.
Оно от мук помолодело,
Вернув бывалую красу.

Уже не шумный и не ярый,
С волненьем, в сжатые персты
В последний раз архангел старый
Влагает белые цветы.

Златит далекие вершины
Прощальным отблеском заря,
И над туманами долины
Встают усопших три царя.

Их привела, как в дни былые,
Другая, поздняя звезда.
И пастухи, уже седые,
Как встарь, сгоняют с гор стада.

И стражей вечному покою
Долины заступила мгла.
Лишь меж звездою и зарею
Златятся нимбы без числа.

А выше, по крутым оврагам
Поет ручей, цветет миндаль,
И над открытым саркофагом
Могильный ангел смотрит вдаль.


Zaśnięcie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Jej owinięte w całun ciało
Przynieśli w młodnikowy las.
Ono z udręczeń odmłodniało,
I odzyskało dawny blask.

Już przygaszony i niemrawy,
Z tremą, w ściśnięte palce rąk
Ostatni raz archanioł stary
Umieścił białej róży pąk.

Złocą się oddalone szczyty
Odblaskiem zórz wieńczących dzień
I na dolinę mgłą spowitą
Trzech zmarłych króli rzuca cień.

Znowu przywiodła ich z oddali
Gwiazda, w dostojny
m gronie chmur.
I pastuszkowie posiwiali,
Jak dawniej, pędzą stada z gór.

I zapewniając spokój światu
W dolinach straż przejęła mgła.
Zaś między gwiazd i zórz poświatą
Mrowie złocistych nimbów drga.

A dalej, w jarze, w mrok spowitym,
Gdzie strumień swój wylewa żal,
Przy sarkofagu niezakrytym
Strapiony anioł patrzy w dal.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego