Menu główne:
Заклинание
Николай Гумилёв
Юный маг в пурпуровом хитоне
Говорил нездешние слова,
Перед ней, царицей беззаконий,
Расточал рубины волшебства.
Аромат сжигаемых растений
Открывал пространства без границ,
Где носились сумрачные тени,
То на рыб похожи, то на птиц.
Плакали невидимые струны,
Огненные плавали столбы,
Гордые военные трибуны
Опускали взоры, как рабы.
А царица, тайное тревожа,
Мировой играла крутизной,
И её атласистая кожа
Опьяняла снежной белизной.
Отданный во власть её причуде,
Юный маг забыл про всё вокруг,
Он смотрел на маленькие груди,
На браслеты вытянутых рук.
Юный маг в пурпуровом хитоне
Говорил, как мёртвый, не дыша,
Отдал всё царице беззаконий,
Чем была жива его душа.
А когда на изумрудах Нила
Месяц закачался и поблёк,
Бледная царица уронила
Для него алеющий цветок.
Zaklęcie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Młody mag w chitonie purpurowym
Recytował słowa dziwnych fraz,
Dla królowej, o licu surowym,
Tajny obrzęd spełniał pierwszy raz.
Aromatem swym palone ziele
Otwierało niewidzialny świat,
Gdzie miotały się ponure cienie,
Które z biesem były za pan brat.
Łzy roniły niewidzialne struny,
Tu i ówdzie wznosił ognia słup,
Wielkopańscy, wojskowi trybuni
Wzrok spuszczali, niczym grono sług.
A królowa, trwożąc tajemnicę,
Chciała nagiąć wszechświatowy ład,
Na surowym, posągowym licu
Nie pojawił się zmieszania ślad.
Będąc w jej dziwactwie najwierniejszy,
Nie dostrzegał, co się dzieje w krąg,
On spoglądał na maleńkie piersi,
Na ozdoby wyciągniętych rąk.
Młody mag w chitonie purpurowym
Mówił jak nieżywy, jakby spał,
Dla królowej, o licu surowym,
Oddał wszystko, co w swej duszy miał.
Kiedy Nil szmaragdem noc okryła
Księżyc zakołysał się i zbladł,
Z łaski swej królowa uroniła
W jego dłonie purpurowy kwiat.