Życie - łgarz... - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Życie - łgarz...

Sergiusz Jesienin

Жизнь - обман…
Сергей Есенин

Жизнь - обман с чарующей тоскою,
Оттого так и сильна она,
Что своею грубою рукою
Роковые пишет письмена.

Я всегда, когда глаза закрою,
Говорю: «Лишь сердце потревожь,
Жизнь - обман, но и она порою
Украшает радостями ложь.

Обратись лицом к седому небу,
По луне гадая о судьбе,
Успокойся, смертный, и не требуй
Правды той, что не нужна тебе».

Хорошо в черемуховой вьюге
Думать так, что эта жизнь - стезя
Пусть обманут легкие подруги,
Пусть изменят легкие друзья.

Пусть меня ласкают нежным словом,
Пусть острее бритвы злой язык,-
Я живу давно на все готовым,
Ко всему безжалостно привык.

Холодят мне душу эти выси,
Нет тепла от звездного огня.
Те, кого любил я, отреклися,
Кем я жил - забыли про меня.

Но и все ж, теснимый и гонимый,
Я, смотря с улыбкой на зарю,
На земле, мне близкой и любимой,
Эту жизнь за все благодарю.

Życie - łgarz…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Życie - łgarz z tęsknotą urokliwą
I dlatego takie mocne jest,
Często swoją ręką obrzydliwą
Niejednemu pisze gorzki list.

Zawsze, kiedy tylko zamknę oczy,
Mówię: „Serce tylko lekko złam,
Życie - łgarz, lecz nieraz też zaskoczy,
Gdy radością przyozdobi kłam.

Skieruj wzrok na dal siwego nieba,
Z księżycowej tarczy wróż swój los
I tej prawdy, której ci nie trzeba
Nie pożądaj, bo to ciężki trzos”.

Dobrze w czeremchowej śniegowicy
Myśleć, życie - tylko jedna z dróg,
Niechaj kłamią puste powiernice,
Niechaj nawet zdradzi pusty druh.

Niechaj pieszczą mnie najczulszym słowem,
Niech jak brzytwą gniewny język tnie,
Z życiem dawno jestem pogodzony,
Nie nowina dla mnie być na dnie.

Studzi moją duszę strop daleki,
Gwiezdny ogień tylko chłodem tchnie.
Ci, kochani, mnie się już wyrzekli,
Ci, co w sercu - zapomnieli mnie.

No i cóż, gnębiony i niechciany,
Uśmiech ślę do zórz przyjaznych mi,
Tu, na ziemi, bliskiej i kochanej,
Życiu składam hołd za wszystkie dni.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego