Zgasł ten promień - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Zgasł ten promień

Wiersze polskie

Zgasł ten promień...

Zgasł ten promień, co rozpalał pożądanie,
Wysechł strumyk, co pieszczotą głaskał,
Nie chcę po kimś resztek dojadania,
Odejdę cicho, nie będę dzwiami trzaskał.

Chcę spać z królową, nie chcę żadnej chłopki,
Z serca spadł mi wreszcie kamień ciężki
Co przygniatał mnie ciężarem słodkim,
Niczym udo napotkanej w SPA Norweżki.

Życie znów nabrało barw i smaku,
W drzwi otwarte znówu słońce świeci,
Owoce morza, a nie smak forszmaku,
Plaża Doc Let, a nie trawka przy Noteci.

Dla tych, co tańczyli argentyńskie tango,
I których upajało  życie kołorowe,
Czereśnia nie zastapi smaku mango,
A deszcz i chmury – niebo szafirowe.

2018  Nha Trang, Vietnam

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego