Jesień - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Jesień

Swetłana Kowalёwa

Осень
Стихи Светлана Ковалева

Пришла пора, настала осень.
Длиннее стали вечера,
И ветер переулком носит
Листвы багряной кружева.

Пора философов и песен,
Пора поэтов и стихов,
Пора негромких и неспешных,
Но очень нежных теплых слов.

Обнажены поля, овраги,
Лес сбросил дивный свой наряд,
Как в акварели, на бумаге
Рябины красные стоят.

Мне прежде в октябре грустилось,
Теперь покойно и легко,
Как будто все переменилось,
И на осколки развалилось
Жизнь искажавшее стекло.

Jesień
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Śpiesznie za latem jesień dąży.
Wieczorny się wydłużył czas,
Bordowych liści z wiatrem krąży
W zaułkach koronkowy pas.

Czas filozofów i romansów,
Poetów czas i składnych mów,
Czas przekazania, bez niuansów,
Najdroższym czułych, ciepłych słów.

W negliżu już pola, parowy,
Las zrzucił swój cudowny strój,
Jak w akwarelę, purpurowych
Kiści jarzębin wpisał rój.

Zimno jesienne mnie smuciło,
Tworząc codziennie szare tło,
Teraz już wszystko się zmieniło
I na kawałki się rozbiło
Zniekształcające życie szkło.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego