Menu główne:
Вороненок
Стихи Светлана Ковалева
Кто я? – Белая ворона,
У меня вороний дом.
Ветры веют в моем доме,
Ветры вольные притом.
У вороны был ребенок -
Белый маленький пострел.
Нынче вырос вороненок,
Улетел.
Ты лети мой белый ворон,
Выше матери своей,
Выше елей, выше сосен,
Выше белых лебедей.
Подарила тебе небо,
Рыжих радуг пересвет,
Подарила тебе небо,
И рассвет.
Ты увидишь, как сияют
Над Россией купола,
И как утром обнимает
Землю алая заря.
Много стран увидишь дальних,
Гор высокие хребты,
А еще познаешь тайны
Высоты.
Ты лети мой белый ворон,
Выше матери своей,
Выше елей, выше сосен,
Выше белых лебедей.
Подарила тебе небо,
Рыжих радуг пересвет,
Подарила тебе небо,
И рассвет.
Wroniątko
Przekład Tadeusz Rubnikowicz
Kto ja? – wrona białopióra,
I mam własny wroni dom.
Wietrzyk wolny po nim hula,
Wygwizdując nutkę swą.
Było u mnie białe wronię -
Taki mały urwis -
Dorósł, rzucił gniazdko swoje,
Umknął w świat.
Leć najmilszy ptaku biały,
Wyżej matki, wyżej chmur,
Wyżej, niźli orzeł śmiały,
Wyżej, niż łabędzi sznur.
Darowałam tobie niebo,
Rudych tęcz świetlisty blask,
Darowałam tobie niebo,
Jasny brzask.
Wkrótce ujrzysz jak wędrują
Nad Ojczyzną jasne dni
I jak Ziemię obejmują
Skoro świt, srebrzyste mgły.
Poznasz obce okolice,
Wzlecisz ponad szczyty gór
I rozwikłasz tajemnice
Jasnych chmur.
Leć najmilszy ptaku biały,
Wyżej matki, wyżej chmur,
Wyżej, niźli orzeł śmiały,
Wyżej, niż łabędzi sznur.
Darowałam tobie niebo,
Rudych tęcz świetlisty blask,
Darowałam tobie niebo,
Jasny brzask.