Nie na próżno - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Nie na próżno

Sergiusz Jesienin

Не напрасно
Сергей Есенин

Не напрасно дули ветры,
Не напрасно шла гроза.
Кто-то тайный тихим светом
Напоил мои глаза.

С чьей-то ласковости вешней
Отгрустил я в синей мгле
О прекрасной, но нездешней,
Неразгаданной земле.

Не гнетет немая млечность
Не тревожит звездный страх.
Полюбил я мир и вечность
Как родительский очаг.

Все в них благостно и свято,
Все тревожное светло.
Плещет рдяный мак заката
На озерное стекло.

И невольно в море хлеба
Рвется образ с языка:
Отелившееся небо
Лижет красного телка.


Nie na próżno
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Nie na próżno wiatry wiały,
Nie na próżno burza szła.
Ktoś tajemny, światłem białym
Oczarował mnie do cna.

Z czyjąś czułością cieplejszą
Zatęskniłem w sinej mgle
Za wspaniałą, nietutejszą,
Zagadkową ziemią w tle.

Już nie gnębi niema mleczność
I nie martwi gwiezdny strach.
Pokochałem świat i wieczność
Jak rodzinnej chaty dach.

Wszystko w nich świętego rodu,
Wszystko trwożną jasność śle.
I szkarłatny mak zachodu
Pluszcze na jeziornym szkle.

Morzem chleba szumi zboże
I podsuwa myśli strzęp:
Ocielone niebo liże
Różowego cielca łeb.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego