Wygania mnie - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Wygania mnie

Sergiusz Jesienin

Устал я жить...
Сергей Есенин

Устал я жить в родном краю
В тоске по гречневым просторам,
Покину хижину мою,
Уйду бродягою и вором.

Пойду по белым кудрям дня
Искать убогое жилище.
И друг любимый на меня
Наточит нож за голенище.

Весной и солнцем на лугу
Обвита желтая дорога,
И та, чье имя берегу,
Меня прогонит от порога.

И вновь вернуся в отчий дом,
Чужою радостью утешусь,
В зеленый вечер под окном
На рукаве своем повешусь.

Седые вербы у плетня
Нежнее головы наклонят.
И необмытого меня
Под лай собачий похоронят.

А месяц будет плыть и плыть,
Роняя весла по озерам...
И Русь все так же будет жить,
Плясать и плакать у забора.
1916

Wygania mnie…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Wygania mnie z rodzinnych stron
Tęsknota za gryczaną dalą,
Porzucę mój  ojcowski dom,
Włóczęgą i złodziejem stanę.

Pójdę po białych lokach dnia
Szukać mieszkania ubogiego.
I druh mój, bym nie sięgnął dna
Przechowa na mnie coś ostrego.

Wiosną i słońcem, w jasne dnie
Spowita kręta, żółta droga,
I ta, o której ciągle śnię,
Przepędzi mnie od swego progu.

Powrócę znów w ojcowski dom,
Cudzą radością się pocieszę,
Pod oknem mym, w godzinę złą,
Na swym rękawie się powieszę.

Siwiutkie wierzby, witki swe
Na cichą gładź stawu położą.
I nieobmyte ciało me,
Przy wyciu psów do grobu złożą.

A księżyc nadal będzie lśnić
I gubić wiosła na jeziorach...
Wszyscy jak dawniej będą żyć,
Tańcząc i płacząc w swoich domach.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego