Romans - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Romans

Swetłana Kowalёwa

Романс
Стихи Светлана Ковалева

Когда мы ссорились, он говорил мне ТЫ,
Когда мирились, просто улыбался,
Когда любил, всегда дарил цветы,
То приближался, то вновь удалялся.

А я: да просто я жила,
Любила так, как только я любила,
Ждала: да ничего я не ждала,
Когда грустила, просто уходила.

Любовь, как летний ветерок, легка,
Как бабочка, прекрасна, и пуглива,
Как аромат весеннего цветка, легка,
Как музыки волшебные мотивы.

Ее не удержать тугой рукой,
Не раздавить тяжелыми шагами.
Ей не придать любой другой покрой,
Она повсюду где-то рядом с нами.

Когда мы ссорились, он говорил мне ТЫ,
Когда мирились, просто улыбался.
Любовь мне улыбнулась с высоты
И вдруг ушла, а он совсем остался.


Romans
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Kiedy kłóciliśmy się, mówił do mnie TY,
Zgodę, uśmiechem zwykle opromieniał,
Kwiatami zawsze radość sprawiał mi,
Przybliżał się, oddalał, ciągle zmieniał.

A ja: zwyczajnie brałam świat,
Kochałam i kochana nieraz byłam,
Czekałam: nie czekałam już od lat,
Gdy byłam smutna, zwykle odchodziłam.

Miłość leciutka, niczym letni wiatr,
Jak lot motyla, piękna i strachliwa,
Tchnie aromatem jak wiosenny, pierwszy kwiat,
I jak muzyka, cudna, urokliwa.

Jej nie utrzyma twarda, męska dłoń,
Przed buciorami, też zwinnie umyka.
Nie wmusisz jej przyjazny tobie tor,
Ona jak zwykle, obok nas przemyka.

Kiedy kłóciliśmy się, mówił do mnie TY,
Zgodę, uśmiechem zwykle opromieniał.
Gdy miłość dała mi cudowne sny,
Pozostał przy mnie i już się nie zmieniał.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego