Szedł Wszechmocny - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Szedł Wszechmocny

Sergiusz Jesienin

Шел Господь…
Сергей Есенин

Шел Господь пытать людей в любови,
Выходил он нищим на кулижку.
Старый дед на пне сухом в дуброве,
Жамкал деснами зачерствелую пышку.

Увидал дед нищего дорогой,
На тропинке, с клюшкою железной,
И подумал: "Вишь, какой убогой,-
Знать, от голода качается, болезный".

Подошел Господь, скрывая скорбь и муку:
Видно, мол, сердца их не разбудишь...
И сказал старик, протягивая руку:
"На, пожуй... маленько крепче будешь".


Szedł Wszechmocny...
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Szedł Wszechmocny poznać serca ludzi,
Przybrał postać nędzną i zgrzybiałą.
Stary dziad w zaciszu na odludziu,
Żuł dziąsłami kromkę chleba zapleśniałą.

Zoczył dziad nędzarza pośród drogi,
Który wspierał się o kij żelazny
I pomyślał: „Jakiż on ubogi -
Przy tym, chyba z głodu słania się, nieszczęsny”.

Podszedł Pan Bóg, ukrywając ból i mękę,
Myślał: Żal, lecz serca ich nie zbudzisz...
Rzekł staruszek, wyciągając rękę:
„Weź i pożuj... A silniejszy będziesz”.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego