Przerażenie - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Przerażenie

Mikołaj Gumilew

Ужас
Николай Гумилев

Я долго шел по коридорам,
Кругом, как враг, таилась тишь.
На пришлеца враждебным взором
Смотрели статуи из ниш.

В угрюмом сне застыли вещи,
Был странен серый полумрак,
И точно маятник зловещий,
Звучал мой одинокий шаг.

И там, где глубже сумрак хмурый,
Мой взор горящий был смущен
Едва заметною фигурой
В тени столпившихся колонн.

Я подошел, и вот мгновенный,
Как зверь, в меня вцепился страх:
Я встретил голову гиены
На стройных девичьих плечах.

На острой морде кровь налипла,
Глаза зияли пустотой,
И мерзко крался шепот хриплый:
"Ты сам пришел сюда, ты мой!"

Мгновенья страшные бежали,
И наплывала полумгла,
И бледный ужас повторяли
Бесчисленные зеркала.


Przerażenie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Po korytarzach szedłem długo,
Mroziła krew największa z cisz.
I spoglądały na mnie wrogo
Posągi z niezliczonych nisz.

W ponurym śnie zastygły rzeczy,
Dokoła dziwny, szary mrok
I jak wahadła stuk złowieszczy,
Rozbrzmiewał mój samotny krok.

I tam, gdzie w głębi półmrok chmurny,
Mój strachem rozpalony wzrok
Wyłuskał z cienia kształt figury
Wtopionej w kolumnady mrok.

Podszedłem bliżej i śmiertelny,
Jak zwierzę, strach się we mnie wpił:
Bo na ramionach ślicznej dziewy
Łeb obrzydliwej hieny był.

Na ostrej mordzie krwawe strzępy,
Wzrok pusty,  obrzydliwy strój,
Ohydnie sączył szept schrypnięty:
„Sam tu przyszedłeś, jesteś mój!”

Straszliwa wizja ciągle trwała
I nadciągała  zwiewna mgła,
I przerażenie powtarzała
Nieogarnionych luster ćma.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego