Polna dróżka - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Polna dróżka

Swetłana Kowalёwa

Через поле дорога лежит
Слова: Светлана Ковалева

Через поле дорога лежит,
В те лазорево-синие дали,
Мы с тобою там прежде бывали,
Те, что бережно сердце хранит.

Может снова вернемся туда?
Где живет добрый, солнечный ветер,
Он, пожалуй, один в целом свете,
Помнит нас в те былые года…

Мы отыщем тропинку с тобой,
В летний сад, где цветут георгины,
Эти милые сердцу картины,
Нам напомнят о жизни иной.

Отраженье царевны-луны,
Мы разбудим в серебряной глади,
И кувшинок зажгутся лампады,
В честь негаснувшей нашей любви.

Через поле дорога лежит,
В те лазорево-синие дали,
Неужели же мы опоздали?
Нет, гляди, вон пролетка стоит.


Polna dróżka zatraci się znów
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Polna dróżka zatraci się znów,
W bławatkowo-makowej dali,
Gdzieśmy z tobą przed laty witali
Wschody słońca, w kolorach ze snów.

Kiedyś może wrócimy znów tam
Gdzie słoneczny i dobry wiatr żyje
On jedyny, w pamięci swej kryje
Piękne chwile, co kiedyś dał nam...

Odnajdziemy się znów w letni dzień,
W naszym sadzie, przesyconym rutą.
Serce rzewną odezwie się nutą,
Krzak jaśminu nam da chłodny cień.

Z gładzi stawu wymaże też wiatr,
Srebrzystego księżyca odbicie,
Nenufarów zapalą się znicze,
Przywracając nam miłość sprzed lat.

Polna dróżka zatraci się znów,
W bławatkowo makowej dali,
Chyba znów żeśmy szansę przespali?
Nie, spójrz, czeka dorożka ze snów.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego