Nie żałuję - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Nie żałuję

Sergiusz Jesienin

Не жалею, не зову, не плачу
(слова: Сергей Есенин
музыка: Григорий Пономаренко)

Не жалею, не зову, не плачу,
Всё пройдёт, как с белых яблонь дым.
Увяданья золотом охваченный,
Я не буду больше молодым.

Ты теперь не так уж будешь биться,
Сердце, тронутое холодком,
И страна берёзового ситца
Не заманит шляться босиком.

Дух бродяжий! ты всё реже, реже,
Расшевеливаешь пламень уст.
О моя утраченная свежесть,
Буйство глаз и половодье чувств.

Я теперь скупее стал в желаньях,
Жизнь моя? иль ты приснилась мне?
Словно я весенней гулкой ранью
Проскакал на розовом коне.

Все мы, все мы в этом мире тленны,
Тихо льётся с клёнов листьев медь...
Будь же ты вовек благословенно,
Что пришло процвесть и умереть.


Nie żałuję, nie wołam, nie płaczę
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz


Nie żałuję, nie wołam, nie płaczę,
Przekwitamy, jak spieniony sad.
Złoty wiek siwizną już mnie znaczy
I nie wróci mej młodości świat.

Serce innym rytmem będzie biło,
Nie podejmie nowych, śmiałych prób
I polana, niegdyś duszy miła,
Nie ochłodzi rosą bosych stóp.

Duch tułaczy! Coraz rzadziej teraz
Starasz się rozpalić uczuć żar.
O, stracony, nieceniony nieraz,
Oczu blask i osobisty czar.

Jestem bardziej skąpy w swych marzeniach,
Może życie tylko złudna toń?
Może mnie, przy dźwiękach dni wiosennych,
Przyniósł tu różowy, śliczny koń?

Wszyscy my w tym świecie wędrowcami,
Cicho pada z klonów liści miedź...
Po wsze czasy niech się błogosławi,
Że przychodzi po nas dobra śmierć.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego