Menu główne:
Песенка
Александр Блок
Смеялась ты... Смеюся я!
(Романс)
Что, красавица, довольно ты царила,
Всё цветы срывала на лугу,
Но души моей не победила,
И любить тебя я не могу!
Есть другой прекрасный образ в мире,
Не тебе теперь о нем узнать,
Буду петь, вверяясь грустной лире,
Буду сердцем о Любви рыдать...
Хочешь дружбы, дружбы не приму я,
Хочешь с жизнью вечно враждовать,
Хочешь жить, о счастии тоскуя,
Но любви моей тебе не знать!
Ну страдай, разгадывай загадку,
Ну тоскуй, красавица моя,
Пусть о том воспоминанье сладко,
Чья любовь тогда была твоя!..
Piosenka
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Śmiałaś się ty... Śmieję się ja!
(Romans)
Cóż, ślicznotko, zbyt się długo panoszyłaś,
Kwiaty wciąż zrywałaś pośród łąk,
Jednak duszy mej nie usidliłaś,
Więc nie wejdziesz w moich uczuć krąg!
Inny, piękny obraz świat przemierza,
O tym ty nie możesz teraz znać,
W pieśni mej zaufam smutnej lirze,
Będę sercem o Miłości łkać...
Chcesz przyjaźni, ja o nią nie proszę,
Chcesz by życie nieraz biegło wspak,
Chcesz mieć wszystko za zwyczajne grosze,
Lecz miłości mej nie kupisz tak!
A więc cierp, pasjonuj się zagadką,
A więc tęsknij, czaruj krasą swą,
Niech wspomnienia o tym płyną gładko,
Czyja miłość była wtedy twą!..