Menu główne:
Похоронят, зароют глубоко…
Александр Блок
Похоронят, зароют глубоко,
Бедный холмик травой порастет,
И услышим: далёко, высоко
На земле где-
Ни о чем уж мы больше не спросим,
Пробудясь от ленивого сна.
Знаем: если не громко — там осень,
Если бурно — там, значит, весна.
Хорошо, что в дремотные звуки
Не вступают восторг и тоска,
Что от муки любви и разлуки
Упасла гробовая доска.
Торопиться не надо, уютно;
Здесь, пожалуй, надумаем мы,
Что под жизнью беспутной и путной
Разумели людские умы.
Złożą w grobie, zakopią głęboko…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Złożą w grobie, zakopią głęboko,
Biedny wzgórek przystroi się w perz,
Usłyszymy: Daleko, wysoko
Gdzieś na ziemi rozpadał się deszcz.
Nowych doznań nam już nie przyniesie
Sen leniwy, gdy skończy się w nas.
Wiemy: Jeśli cichutko -
Jeśli burza – wiosenny tam czas.
Znakomicie, że w dźwiękach półsennych
Nie tkwi zachwyt, czy też żalu cierń
I od męki uniesień płomiennych
Uchroniła trumienna nas czerń.
Nie śpieszymy się, miejsce przytulne;
Tu wyjaśnić ktoś będzie nam mógł,
Jakie życie -
Preferował człowieczy nasz mózg.