Menu główne:
Давно ушло...
Михаил Нодель
Давно ушло безоблачное детство,
И в юность я шагнул — под облака.
Здесь грозовая взрослость по соседству
И старость-
Мне жизнь подарена. Но ценен ли подарок?
Я жизнь люблю, мечтая умереть.
Насколько мир прекрасен, звонок, ярок —
Настолько лжив. Глаза болят смотреть!
Przeminął czas…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Przeminął czas dzieciństwa pogodnego,
Wszedłem w młodzieńczy wiek – do strefy burz.
Obok dorosłość, choć w niej nic dobrego
I starość-
To życie, dla mnie dar. Lecz czy то prezent cenny?
Choć kocham je, to śmierć w marzeniach czczę.
O ile świat wspaniały, jasny, śpiewny –
O tyle pełen zdrad. Aż oczy zamknąć chcę!