Menu główne:
Узоры
Сергей Есенин
Девушка в светлице вышивает ткани,
На канве в узорах копья и кресты.
Девушка рисует мертвых на поляне,
На груди у мертвых — красные цветы.
Нежный шелк выводит храброго героя,
Тот герой отважный-
Он лежит, сраженный в жаркой схватке боя,
И в узорах крови смяты камыши.
Кончены рисунки. Лампа догорает.
Девушка склонилась. Помутился взор.
Девушка тоскует. Девушка рыдает.
За окошком полночь чертит свой узор.
Траурные косы тучи разметали,
В пряди тонких локон впуталась луна.
В трепетном мерцанье, в белом подрывале
Девушка, как призрак, плачет у окна.
Desenie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Dziewczę w buduarze haft przygotowuje,
Na kanwie w deseniach bohaterów świat.
Martwych na polanie dziewczyna rysuje,
Na piersiach u martwych -
Delikatny jedwab tworzy bohatera,
To odważny heros -
Padł w gorącym boju, oczy śmierć zawiera
I desenie krwiste płyną w stronę trzcin.
Ukończony motyw. Lampa się dopala.
Dziewczę pochylone. Smutnych myśli rój.
Serce drży z tęsknoty. Serce się użala.
Za okienkiem północ kreśli deseń swój.
Żałobne warkocze chmury rozplątały,
W puklach cienkich loków jasny księżyc gra.
W drżącym migotaniu, w otuleniu białym
Dziewczę, niczym zjawa, przy okienku łka.